Oto pytania dla narzeczonego, które powinna sobie zadać również narzeczona, myśląc o nim:

• Czy jesteś gotów dać coś z siebie, aby budować wasze wspólne życie?
• Czy twoja narzeczona staje się lepsza dzięki twej miłości?
• Czy mógłbyś ze spokojem sumienia doradzać swym dzieciom taką miłość jaka was łączy?
• Czy wasze dzieci będą mogły być dumne z was jako narzeczonych, a później rodziców, i z waszej miłości?
• Czy chciałbyś mieć córkę podobną do twej narzeczonej?
• Czy tą samą łyżką zjadłbyś wspólnie z narzeczoną gęstą zupę z jednego talerza?
• Czy ożeniłbyś się ze swoją narzeczoną, gdyby uległa wypadkowi i została dotknięta kalectwem?
• Wyobraź sobie swoją narzeczoną jako 70-letnią staruszkę. Czy będzie ona wówczas dla Ciebie równie interesującym człowiekiem jak teraz?

Sprawdzianem właściwej postawy w narzeczeństwie jest:

• uszanowanie narzeczonej i jej wstydliwości przez narzeczonego; naprawdę kochający narzeczony nie wymaga od narzeczonej i nie wymusza od niej tzw. „dowodów miłości”, bo chce ją traktować tak, jak na to człowiek zasługuje;
• opanowanie przez narzeczoną potrzeby czułości i chęci prowokowania narzeczonego do pieszczot o charakterze seksualnym; naturalna u kobiety potrzeba czułości jest przez mężczyznę często rozumiana jako chęć oddania się i pobudza go do dalszego szukania doznań seksualnych.

– Karol Meissner OSB, „A tak nie będą już dwoje lecz jedno ciało”, Wrocław 1990, s. 19n.

(opublikowano:10 kwietnia 2015 r.)