3. Oddanie i poddanie w małżeństwie – Chrystocentryczny sens wzajemnego poddania małżonków

Kobieta i mężczyzna w stanie niewinności byli sobie w pełni i doskonale wzajemnie oddani – każde z nich stanowiło wolny i bezinteresowny dar z siebie dla drugiej osoby. Byli sobie «wzajemnie poddani w bojaźni Bożej»¹. W ich relacji nie było pożądania stanowiącego «swoiste zagrożenie dla tej struktury samoposiadania i samopanowania»², która gwarantuje wolność niezbędną, by «człowiek mógł „siebie dawać”, ażeby mógł się stawać darem»³.

Dopiero grzech pierworodny naruszył relację małżeńską, do której wkradł się «ogień żądzy i niepokój duszy»⁴. To właśnie wstyd związany z pożądliwością stał się impulsem dla mężczyzny, by zaczął w sposób nieuporządkowany panować nad kobietą, zaś ona zaczęła odczuwać to panowanie mężczyzny nad sobą, jako dotkliwe, przyjmując je zarazem przez niedosyt duchowego zjednoczenia z Bogiem, spowodowany zerwaniem pierwotnej z Nim komunii⁵.

Bóg wychodząc naprzeciw człowiekowi w jego kondycji po Upadku wykorzystuje w pewien sposób skutki wywołane przez grzech pierworodny dla odnowienia swojego w nim obrazu. Człowiek, który odwrócił się od Stwórcy ku światu, teraz ma szansę wrócić do Niego poddając się całkowicie prawdziwemu Bogu w ludzkim ciele – Wcielonemu Bogu-Człowiekowi⁶. Dla wyznawców judaizmu jest to idolatria⁷, lecz był to jedyny sposób by człowiek mógł powrócić do Boga. Słabość zranionej natury polegająca na stawianiu rzeczy stworzonych i innych ludzi ponad Bogiem, zostaje przezwyciężona przez to, że Bóg rodzi się z kobiecego łona i przyjmuje materialne, ludzkie ciało. Nie próbuje ratować zranionej ludzkiej natury przez jej odcieleśnienie, ale przeciwnie – przez Wcielenie swojego Syna⁸. Nie przychodzi nam na pomoc żądając wyzbycia się wszelkich ludzkich słabości z niej wynikających, ale wykorzystując je dla naszego zbawienia i uświęcenia⁹.

Jezus Chrystus odnawia także przymierze małżeńskie, które zostaje podniesione do godności sakramentu, czyli znaku Jego oblubieńczej relacji z Kościołem¹⁰. Jego życie, śmierć i Zmartwychwstanie stanowią naoczny przykład miłości, jaką winni się kierować względem siebie małżonkowie. Zmienia nie tylko znaczenie krzyża, który ze znaku kary, hańby, poniżenia i śmierci, staje się znakiem zwycięstwa i prawdziwego życia¹¹, ale także znaczenie władzy, panowania i posłuszeństwa¹².